Upoznajte se sa dijelovima nastanka i razvoja bolnice Kasindol, kroz istoriju, počevši od 1921. godine.
Poslije prvog svijetskog rata u svim Evropskim zemljama smrtnost od tuberkuloze bila je vrlo visoka, u Kraljevini SHS od tuberkuloze je umiralo 50.000 stanovnika godišnje. Radi nastalih potreba se u Kasindolu (tadašnji naziv Kobiljdo) 1921. godine osniva prvo liječilište za liječenje tuberkuloznih bolesnika, osniva ga Sreska bolesnička blagajna u Sarajevu. Uz tzv. državni antituberkulozni dispanzer kslika koji je počeo sa radom 1922. godine. Kobiljdo je izabran zbog klimatskih, geografskih i drugih pogodnosti.
Kasindo je smješten u dolini rječice Kasindolke, a u sklopu okolnih visokih planina, Jahorine na sjeveru, Treskavice i Bjelašnice sa juga i Igmana sa zapada, na nadmorskoj visini od 600 metara. Na taj način, zaštićen od vjetrova, sa neznatnim brojem maglovitih dana u godini, Kasindo je bio pogodno mjesto za podizanje i izgradnju Oporavilišta. Blizina Sarajeva ga je činila idealnim lokalitetom za tu svrhu.
1921-1922. godine oporavilište se smješta u šest zgrada pod imenom: Beograd, Zagreb, Ljubljana, Skoplje, Split i Mostar koje se u tom vremenu prilagođavaju potrebama nove namjene.
Prijemom prvih pacijenata u oporavilište, njih desetak iz Sarajeva, 12.08.1921. godine zvanično je otvoreno Oporavilište.
Prvi novi objekat, paviljon „Banja Luka“ useljen je krajem jula 1925. godine. Paviljon „Bosna“ završen je 1. septembra 1929. godine. Nastavlja se izgradnja novih objekata i paviljon „Jugoslavija“ se useljava 1936. godine, a 1938. godine završava se paviljon „Željeznički“.
Za prvog ljekara postavljen je dr Oskar Hildes 1923. godine, a tek 20.03.1927. godine za stalnoga ljekara postavlja se dr Đuro Ostojić specijalista za unutrašnje bolesti i tuberkulozu. Medicinska oprema je u početku bila vrlo skromna, gotovo nikakva i tek 1929. godine instalira se prvi RTG aparat kao vlasništvo liječilišta.
Veliki značaj je poklonjen uticaju klime na tok izlječenja tuberkoloznih procesa na plućima pa je zbog toga 1925. godine u Kasindolu formirana mala meteorološka stanica i zaposlen kvalifikovan meteorolog, da bi se pratili podaci o broju sunčanih sati, relativnoj vlažnosti vazduha i drugo.
Svojim radom Oporavilište Kasindo steklo je solidnu reputaciju ne samo u BiH nego i na Jugoslovenskom prostoru. Na osnovu te spoznaje često su oporavilište posjećivali ljekari iz Jugoslavije i inostranstva. 1. novembra 1938. godine odlukom Središnjeg ureda za osiguranje radnika u Zagrebu Oporavilište se proglašava Sanatorijumom. Drugi svijetski rat prekinuo je rad liječilišta, kadrovi su rastjerani, oprema uništena, objekti devastirani. Sa oslobođenjem, odnosno poslije 1945. godine krenulo se od početka. Jedina osnova su bili djelimično očuvani objekti.
U periodu od 1967. do 1978. godine ustanovom rukovodi primarijus doktor Marko Zorić specijalista pneumoftiziolog. Stvorio je savremeni koncept tehnologije rada i organizacije bolnice gdje je sve bilo podrđeno bolesniku i njegovom što bržem i potpunom ozdravljenju. Umro je 27. marta 1980. godine.
U periodu od 1983. do 1988. godine na mjestu direktora se nalazi primarijus doktor Sonja Divljan-Savić specijalista pneumoftiziolog koja započinje adaptaciju bolničkog prostora za interno odjeljenje i formira modernu intezivnu njegu.
Prijemom prvih ranjenika 03.04.1992. godine u bolnicu kao i bolesnih nazire se transformacija bolnice u ustanovu koja bi imala sadržaj opšte bolnice. Postojeća odjeljenja, oprema, kadrovi nisu mogla udovoljiti tom zahtjevu.
Uz zatečene službe i odeljenja u drugoj polovini 1992. godine organizuje se hirurška služba pod neposrednim rukovođenjem hirurga doktora Slavka Ždrala. Tim su sačinjavali prim. dr Ratomir Golijanin i anesteziolozi prim. dr Tatjana Gašić i dr Mirijana Gradina, kasnije se timu pridružuju hiruzi prof. dr Marko Vuković i doktor Dejan Kafka. Formiraju se služba opšte medicine, hitne medicinske pomoći i neuropsihijatrijska služba sa odjeljenjem kojim rukovodi specijalista neuropsihijatar dr Ljiljana Mimić. Uz formiran kabinet za transfuziju, prvi operativni zahvati u opštoj anesteziji počinju se izvoditi početkom septembra 1992. godine. Formira se ginekološko-akušerska služba kojom rukovodi specijalista ginekolog akušer doktor Jovanka Ćečez, a kasnije se priključuje profesor doktor Žarko Mijatović. Organizuje se javna apoteka koja snadbjeva bolnicu i lokalno stanovništvo. Zbog velikog broja bolesnika koji su bili na dijalizi početkom decembra 1992. godine formira se odjeljenje za hemodijalizu pod rukovodstvom interniste dr Brane Radović. Formira se odjeljenje za fizijatriju i rehabilitaciju sa kabinetom za dnevni tretman kojim rukovodi prim. dr Zagorka Golijanin. Postojećim internim odjeljenjem rukovodi dr Branka Teofanović uz pomoć interniste dr Boška Trninića, odjeljenjem pulmologije mr sci. dr Milorad Abramović, a odjeljenjm fiziologije prim. dr Sonja Divljan-Savić, biohemjiskim laboratorijem specijalista biohemije Stevo Pilipović, a u mikrobiologiji su angažovani mikrobiolozi mr sci. dr Spomenka Janjić i dr Biljana Pešić, dok u radiološkoj službi dr Živojin Savčić. Formirana je i stomatološka služba, u kojoj rade dr Aco Mijović i dr Drena Lučić. Ovim je bila zaokružena ratna organizacija službi i odjeljenja Opšte bolnice u Kasindolu koja se do kraja nije mjenjala a prikazana je na šemi Organizacija bolnice Kasindo u ratu 1992-1995. godine.
Godina 1996. je period kada bolnica usmjerava svoj rad ka mirnodobskoj patologiji.
Više detalja možete pročitati na zvaničnoj web stranici bolnice Kasindol www.bolnicakasindo.com
Izvor: www.bolnicakasindo.com
